حسین قادی، عضو هیئت‌مدیره اتحادیه صنایع بازیافت ایران و مدیرعامل شرکت ژئوپارسیان و امین صدرنژاد دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران و رئیس هیئت‌مدیره کربن موتور در گفتگو با شماره ۲۴۵ مجله بسپار (اسفندماه ۱۴۰۱) به گفتگو در خصوص بازیافت پلاستیک‌ها در ایران، آنچه که تاکنون بوده و آنچه که باید باشد پرداختند.
در این گفتگو حسین قادی با ارائه توضیحاتی در خصوص محصولات ژئوسنتتیک، چنین بیان کرد که: «در خارج از کشور رقبای قدرتمندی داریم که سال‌ها دست به تولید زده اند و در یک ساختار محکم اقتصادی همراه با شرایط حمایتی در بازارهای جهان حضور دارند. در رقابت با اروپا از نظر نوع مواد و تکنولوژی نتیجه تست محصولات ما در آزمایشگاههای معتبر این صنعت در آلمان نشان می دهد که محصولات ما هیچ تفاوتی ندارند، منتها برای تامین مواد اولیه از داخل و خارج از کشور علاوه بر نقدی بودن آن همواره با نوسانات شدید قیمت نیز مواجه هستیم، و در واردات برای انتقال ارز و حمل غیر مستقیم مواد اولیه باید دست وپنجه نرم کنیم و چندین ماه منتظر بمانیم. همه این موارد منجر به افزایش قیمت تمام شده می شود.»
وی افزود: «به عنوان یک فعال اقتصادی که بیش از 20 سال در حوزه بین المللی فعال هستم و در بسیاری از بازارها و همایش ها و نمایشگاههای تجاری خارجی حضور داشتم یکی از چالش های ما برای حضور در بازارهای جهانی این است که هیچوقت پاویون مناسبی در نمایشگاههای تخصصی بین المللی خارج از کشور برای معرفی صنعتگران داخلی و انجام بازاریابی حرفه ای نبوده، فعالین بزرگ اقتصادی ما حامی فعالین متوسط و کوچک داخلی ما نیستند، برای تولیدات بلند مدت نمی توانیم برنامه ریزی کنیم، حتی جرات نداریم در زمان برگزاری نمایشگاه قیمت اعلام کنیم.»
امین صدرنژاد نیز در یادداشتی در خصوص بازیافت پلاستیک‌ها در ایران، با بیان شناخت عمومی ایرانیان از بازیافت پلاستیک‌ها محدود به خردایش و آسیاب کردن ضایعات پلاستیکی به منظور تولید گرانول و پرک پلاستیک، چنین نوشت که: «شاید بیان اینکه موکت خانه‌های ما، حاصل بازیافت بطری‌های پلاستیکی آبی است که پیش‌تر مصرف کرده‌ایم، برای عموم جامعه کمی عجیب و غیرقابل باور باشد! هرچند گفتنی است که از نقطه‌نظر بهره‌وری فرآیندها، ترجیح باید بر آن باشد که از افت گرید پلاستیک‌ها در بازیافت تا حد امکان جلوگیری به عمل آید. به عبارت دیگر بازیافت بطری که از گرید مواد خوراکی یا شوینده بوده به نخ، در عمل باعث افت گرید پلیمر می‌شود.»
در این یادداشت آمده‌است: «بر همین اساس امروزه در کشورهای توسعه‌یافته، شعار Bottle to Bottle با منطق «بسته‌بندی‌های پایدار» رواج یافته که تأکید بر تولید بطری‌های پلاستیکی با گرید خوراکی از بازیافت بطری‌های پلاستیکی چه در مرحله‌ی بازیافت مستقیم از ضایعات خط تولید و چه در مرحله‌ی بازیافت پس از مصرف دارد. اما مسئله اینجاست که هر قدر فرآیند بازیافت پلیمرها از فرآیند تولید دورتر شود به مرحله‌ی بازیافت پس از مصرف برسد، هزینه‌ی پاکسازی (Decontamination) و بالا بردن گرید پلاستیک پیش از ورود به اکستروژن برای تبدیل به گرید مواد خوراکی، مواد شوینده و مواد ضد عفونی افزایش می‌یابد و این امر عملا در کشورهایی که فاقد سیستم‌های تفکیک از مبدأ هستند، مثل کشور ما، اساسا از توجیه اقتصادی و منطقی خارج شده و ناممکن می‌گردد (گفتنی است اهمیت و حساسیت مرحله پاکسازی در بازیافت پلیمرها تا آن حد است، که اساسا در هیچ‌کجای دنیا گریدهای پزشکی از پلیمرهای بازیافتی تولید نمی‌گردند).»
